[1] ــ سوره محمّد (صلى الله عليه وآله) آيه 7 .

[2] ــ سوره شورى آيه 23 .

[3] ــ بحارالانوار: ج1 ص151 حديث131.

[4] ــ بحارالانوار: ج26 ص274 حديث17.

[5] ــ رجوع شود به بحارالانوار: ج26 ص319 باب9.

[6] ــ سوره ابراهيم آيه 14 .

[7] ــ سوره بقره آيه 286 .

[8] ــ عوالى اللآلى :ج 2 ص 58 حديث 207

[9] ــ ترجمه :هيچ كس به حقيقت اطاعتى كه شايسته مقام خداوند است نمى رسد ، گرچه سخت در بدست آوردن خشنودى خداوند حريص باشد ، و در اين راه آنچه مى تواند سعى و تلاش نمايد . ولى از حقوق واجب خداوند بر بندگانش اين است كه به اندازه قدرت و توانائى خود در خيرخواهى و نصيحت كوشش كنند ، و در راه بر قرارى و اجراى حقّ در بين خودشان همكارى نمايند . ( نهج البلاغه فيض :خطبه 207 )

[10] ــ لازم به توضيح است كه متأسفانه در نسخه خطىّ موجود از مرحوم مؤلف ; مطالب باب دوّم بيان نشده است. و فقط مطالب باب اوّل به رشته تحرير در آمده است.

[11] ــ محاسن :ج2 ص251 حديث473 ، بحارالانوار ج27 ص94 حديث54

[12] ــ تفسيرالإمام العسكرى (عليه السلام) :ص43  ، بحارالانوار :ج27 ص96 ضمن حديث59 .

[13] ــ امالى مفيد :ص33 حديث8  ، بحارالانوار :ج27 ص101 حديث64 .

[14] ــ محاسن : ج1 ص25 حديث472 ، بحارالانوار : ج27 ص93 حديث53 .

[15] ــ لآلي الاخبار: ج4 ص318.

[16] ــ خصائص حسينيّه ص111 و 112.

[17] ــ بحار : ج10 ص295 حديث4 .

[18] ــ كافى : ج1 ص171 و 172 .

[19] ــ نهج البلاغه فيض : ضمن خطبه 108 .

[20] ــ فوائد المشاهد ص 256 .

[21] ــ عين الحيا : ص 379 .